.jpg)
Κυριακή 9/6/2024 την θεία λειτουργία τέλεσε ο επίσκοπος Βερενίκης κ.κ.Χρυσοστομος Ξύνος ο οποίος ήταν ο πρωτεργάτης στην ανοικοδόμηση του ιερου ναό του Άγιου Γεωργίου κηπουπολεως Περιστερίου. Το πνευματικό και το υλικό έργο του παπά Χρυσόστομου εδώ στην περιοχή ήταν μεγάλο η αγάπη του για τον Άγιο αλλά και όλους τους ανθρώπους ήταν μοναδική αφού μέχρι και σήμερα όλοι τον θυμούνται με αγάπη και το απέδειξαν με την συμμετοχή τους στην θεία λειτουργία που ο ίδιος έκανε ως επίσκοπος του Αλεξανδρινού θρόνου.
Από την όμορφη αγρυπνία προς τιμήν Της Παναγίας Άξιον Εστι και του Αγίου Λούκα του ιατρού επισκόπου συμφερουπόλεως
Όσο κι αν ψάξεις τον ευγενικό ιερέα, την τέλεια κοινότητα, δεν θα τον βρεις. Όπως δεν θα βρεις τον τέλειο γάμο, ή το ιδανικό παιδί.
Δεν μπαίνεις στην Εκκλησία σαν ένα κόμμα όπου αρχίζεις να κρίνεις και να αποδίδεις δικαιοσύνη.
Στην Εκκλησία είσαι σε ένα πλοίο με άρρωστους που έχουν σωθεί από τη θάλασσα.
Δεν είμαστε άγιοι!
Ούτε ο παπάς ούτε οι λαϊκοί, όλοι έχουμε πάθη και αδυναμίες, αλλά θέλουμε να μείνουμε εδώ, μέχρι το τέλος.
Άγιος Σωφρόνιος Ζαχάρωφ
Όταν o Μάρκoς Μπότσαρης πήγαινε στη μάχη του Καρπενησίου, όπου και φονεύθηκε, πέρασε από το μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας.
Μπήκε στο Καθολικό της Μονής, προσκύνησε την θαυματουργή εικόνα της και βγαίνοντας τράβηξε το πουγγί του, το έδωσε σε έναν καλόγερο και του είπε:
«Πάρ΄ το να μοιράσεις τα γρόσια που έχει μέσα για την ψυχή του Μάρκου Μπότσαρη».
Ο καλόγερος, που ποτέ δεν είχε δει τον ήρωα και δεν τον γνώρισε, τον ρώτησε παραξενεμένος:
«Τι; Πέθανε ο Μάρκος;»
και ο Μπότσαρης προχώρησε προς το άλογό του λέγοντάς του:
« Όχι, αλλά πηγαίνει για να πεθάνει».
Οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες…
Στενός είναι ο δρόμος και γεμάτος αγκάθια και θλίψεις. Θα έχουμε πολλούς αναστεναγμούς στο δρόμο. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τις θλίψεις αν θέλει να γεννηθεί σε μια νέα ζωή εν Θεώ. Ένδοξη στην αιωνιότητα η αγάπη του Χριστού, ενώ στα γήινα επίπεδα εκδηλώνεται με μεγάλο πόνο.
Μέχρις ότου μπούμε «εις το αγιαστήριο του Θεού» (Ψαλμ. 72,17), πολλές φορές θα δειλιάσουμε, επειδή δεν είμαστε βέβαιοι ότι τα έργα μας είναι αρεστά στον πανάγιο Θεό.
Ο απόστολος Πέτρος υπενθύμισε στους πρώτους χριστιανούς, που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, ότι «πνεύμα δόξης» (Α’ Πέτρ. 4,14) επεκάθισε σ’ αυτούς.
Ένα πράγμα όμως είναι πέρα από κάθε αμφιβολία,θα έλθει ώρα που όλες οι δοκιμασίες και οι ταραχές θα εξαφανιστούν στο παρελθόν. Τότε θα δούμε ότι οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες και θα μας συνοδεύουν πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου και θα γίνουν θεμέλια της βασιλείας «μη σαλευόμενα» (Εβρ. 12,28).
Την ημέρα της Κρίσεως ό,τι αγαθό έχομε κάνει κατά τη διάρκεια της ζωής μας θα είναι πλησίον μας για να μας δοξάσει.
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού, ελέησον ημάς».
«Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς».
Ὡς τοῦ Σωτῆρος ἁγιόλεκτοι ἄρνες, ἐξωρμημένοι ἐκ χωρῶν διαφόρων, τῇ Ποίμνῃ συνεδράμετε Σάββα τοῦ σοφοῦ· ὅθεν θανατούμενοι, ἀπηνείᾳ βαρβάρων, χαίροντες ἀνήλθετε, πρὸς οὐράνιον μάνδραν, καθάπερ Ὅσιοι καί Ἀθληταί, ἐκδυσωποῦντες, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Η Μονή του Αγίου Σάββα βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ. Στα χρόνια του Ηρακλείου (620 - 641 μ.Χ.), επέδραμαν σ' αυτή βάρβαροι Άραβες, διότι νόμιζαν ότι η Μονή είχε πολλούς θησαυρούς. Όμως, διαψεύσθηκαν. Οι μοναχοί (44 κατά την παράδοση) το μόνο πλούτο που είχαν, ήταν οι αρετές τους. Η συντήρηση τους ήταν λιτή και γινόταν με τον ιδρώτα του προσώπου τους. Οι επιδρομείς, όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν λάφυρα στο μοναστήρι, εκνευρίστηκαν πολύ κατά των μοναχών. Και αφού τους συγκέντρωσαν, τους είπαν να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Επειδή, όμως, κανένας δεν δέχθηκε να αρνηθεί την πίστη του, αποφάσισαν να τους σκοτώσουν. Έτσι, άλλους αποκεφάλισαν, άλλους έσχισαν στη μέση, άλλους έκοψαν σε πολλά κομμάτια και άλλους κάρφωσαν με τα ξίφη τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, οι Άγιοι αυτοί πατέρες, που μέχρι τέλους κράτησαν σταθερή την πίστη τους, πήραν το δρόμο για την αιωνιότητα, κοντά στο Χριστό.
Την φρικτή εκείνη σφαγή περιέγραψαν, ο Όσιος Στέφανος ο Σαββαΐτης (τιμάται 13 Ιουλίου), ο ανεψιός του Οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και ο Όσιος Αντίοχος ο Πάνδεκτος (τιμάται 24 Δεκεμβρίου).
Μεταξύ των αγίων Αββάδων αναφέρεται και ο Όσιος Θεόκτιστος.
«Ας μη νηστεύει μόνον το στόμα… αλλά και το μάτι και η ακοή και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
Τα χέρια, από την αρπαγή και την πλεονεξία.
Τα πόδια, από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα.
Τα μάτια, να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων.
Δεν τρως κρέας;
Τα μάτια σου, ας μη φάνε την ακολασία.
Η ακοή σου, ας μη δέχεται κακολογίες και διαβολές.
Το στόμα, ας νηστεύσει από αισχρά λόγια και λοιδορίες.
Αφού δεν είμαστε σαν τα ζώα, γιατί πρέπει να δαγκώνουμε και να τρώμε τους αδελφούς μας;»
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Οι εικόνες των Αγίων, ας σου υπενθυμίζουν ότι έχεις τόσους συμπαραστάτες και μεσίτες στο Θεό, που παρακαλούν για σένα.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου τίμα τόν πνευματικό σου Πατέρα, καί μήν παραβεῖς τά παραγγέλματα ἐκείνου πού σέ «γέννησε» ἐν Κυρίῳ, διότι μέ αὐτό τόν τρόπο οἱ πονηροί δαίμονες δέ θά σέ νικήσουν.
~ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος
(Έργα τ. 1 σελ 198)
Παρασκευή Ε’ των Νηστειών του Ακαθίστου Ύμνου η Αγία μας Εκκλησία τελεί την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος εἶναι «Κοντάκιον». «Κοντάκια» παλαιότερα ἐλέγοντο ὁλόκληροι ὕμνοι, ἀνάλογοι πρὸς τοὺς «Κανόνες». Ἡ ὀνομασία ὀφείλεται μᾶλλον στὸ κοντὸ ξύλο ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐτυλίσσετο ἡ μεμβράνη ποὺ περιεῖχε τὸν ὕμνο. Τὸ πρῶτο τροπάριο ἐλέγετο «προοίμιο» ἢ «κουκούλιο» καὶ τὰ ἀκολουθοῦντα ἐλέγοντο «οἶκοι», ἴσως διότι ὁλόκληρος ὁ ὕμνος θεωρεῖτο ὡς σύνολο οἰκοδομημάτων ἀφιερωμένων στὴ μνήμη κάποιου ἁγίου. Κοντάκιο λέγεται συνήθως σήμερα τὸ πρῶτο τροπάριο ἑνὸς τέτοιου ὕμνου.
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος περιέχει προοίμιο καὶ 24 «οἴκους». Τὸ προοίμιό του σήμερα εἶναι τό: «Τὴ Ὑπερμάχω Στρατηγῶ».
Ἡ «ἀκροστιχίδα» τοῦ ὕμνου εἶναι ἀλφαβητική, δηλαδὴ ἀκολουθεῖ τὴ σειρὰ τῶν γραμμάτων Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄ ἕως Ω΄.
«Ἐφύμνιο» λέγεται ἡ τελευταία φράσις τοῦ ὕμνου ποὺ ἐπαναλαμβάνει ὁ λαός. «Ἐφύμνια» ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἔχει δυό: Τὸ «Χαῖρε, Νύφη ἀνύμφευτε» στοὺς περιττοὺς «οἴκους» (1,3,5,7,κτλ) καὶ τὸ «Ἀλληλούϊα» στοὺς ἀρτίους (2,4,6,8 κτλ).
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἀρχίζει μὲ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ἔπειτα ἀναφέρεται σὲ ἄλλα γεγονότα, ὅπως τῆς σαρκώσεως τοῦ Κυρίου, τῆς θεώσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς θεομητορικῆς ἀξίας τῆς Θεοτόκου.
Ποιητὴς ποὺ νὰ μὴν ἐπιδέχεται ἀντιρρήσεις δὲν δόθηκε μέχρι σήμερα. Οἱ περισσότεροι θεωροῦν τὸν Ὕμνο ὡς ἔργο τοῦ Ρωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ.
Κατὰ τὸ ἔτος 626 ἡ Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε ἀπὸ τοὺς Πέρσες καὶ Ἀβάρους. Ὁ βασιλέας Ἡράκλειος ἀπουσίαζε στὴ Μικρὰ Ἀσία σὲ πόλεμο κατὰ τῶν Περσῶν. Τότε ὁ φρούραρχος Βῶνος μαζὶ μὲ τὸν Πατριάρχη Σέργιο ἀνέλαβαν τὴν ὑπεράσπιση τῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ Πατριάρχης περιέτρεχε τὴ πόλη μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ ἐνεθάρρυνε τὰ πλήθη καὶ τοὺς μαχητές. Ξαφνικὰ ἔγινε φοβερὸς ἀνεμοστρόβιλος ποὺ κατέστρεψε τὸν ἐχθρικὸ στόλο καὶ τὴ νύκτα τῆς 7ης πρὸς τὴν 8η Αὐγούστου, ἀναγκάσθηκαν νὰ φύγουν ἄπρακτοι. Ὁ λαὸς πανηγυρίζοντας τὴ σωτηρία του, συγκεντρώθηκε στὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καὶ ὅλοι ὄρθιοι ἔψαλλαν τὸν ἀπὸ τότε λεγόμενο «Ἀκάθιστο» Ὕμνο στὴν Παναγία, ἀποδίδοντας τὰ «νικητήρια» καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη τους στὴν «Ὑπερμάχω Στρατηγῶ».
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ψάλλεται ἀπὸ τότε τμηματικὰ στὶς πρῶτες τέσσερις Παρασκευὲς τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς καὶ ὁλόκληρος τὴν Πέμπτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν.
Ο Άγιος Νεομάρτυς Μύρων καταγόταν από το Μεγάλο Κάστρο της Κρήτης, το σημερινό Ηράκλειο, και γεννήθηκε από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος και ήταν δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος. Ο Άγιος ήταν σεμνός και σώφρων, και αγαπούσε υπερβολικά την παρθενία και την άσκηση. Εργαζόμενος ως ράπτης στο Ηράκλειο συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι τον φθονούσαν, ότι δήθεν αποπλάνησε μια Τουρκοπούλα. Στο δικαστήριο ο Άγιος απέρριψε απολογούμενος την συκοφαντία, αλλά ετέθη σε αυτόν το δίλημμα του εξισλαμισμού ή του θανάτου. Ο Μάρτυρας Μύρων αποκρίθηκε με παρρησία ότι δεν αρνείται την πίστη του, αλλά είναι έτοιμος να υποστεί κάθε βασανιστήριο για την αγάπη του Χριστού, καθώς γεννήθηκε Χριστιανός και Χριστιανός θέλει να πεθάνει.
Για τον λόγο αυτό τον χτύπησαν ανηλεώς και τον έριξαν στην φυλακή. Όταν τον έβγαλαν από αυτήν, τον οδήγησαν και πάλι ενώπιον του κριτού, όπου ο Άγιος επαναλάμβανε συνεχώς ότι ήθελε να πεθάνει ως Χριστιανός. Έτσι καταδικάσθηκε στον δι' αγχόνης θάνατο. Λίγο πριν από το μαρτύριο ο Μάρτυρας Μύρων ζήτησε την άδεια από τους δήμιους και πλησίασε τον πατέρα του. Έπεσε στα πόδια του και του φίλησε το χέρι. Αφού έλαβε την ευχή του προσήλθε προ των δημίων και μετά από λίγο δέχθηκε το στέφανο του μαρτυρίου. Ήταν το έτος 1793 μ.Χ.
Ἄν πενήντα φορές τήν ἡμέρα ἁμαρτήσῃς, ἄν πενήντα φορές ντροπιασθῇς, ἄν πενήντα τάφους σκάψῃς σήμερα, μόνο φώναξε:
«Κύριε, δός μου μετάνοια. Πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον με».
Ὁ Ἀγαθός Κύριος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τήν ἀσθένεια καί ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καί τῆς ἀνθρωπίνης θελήσεως, εἶπε:
Ἔλα, ἀδελφέ. Ἀκόμη κι ἄν ἑβδομηκοντάκις τήν ἡμέρα ἁμαρτήσῃς, πάλι ἔλα καί πές: ἥμαρτον.
~ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ☦
Μετεωρίτικοι Στοχασμοί
“Χριστέ μου ἀγαπημένε, πάντα Σ' ἀγαπῷ”
Μὲ πόθο βαθύ, Χριστέ, σ' ἀγαπῶ,
στὴν ἀγκαλιά Σου κάθε ἀνησυχία λησμονῶ.
Σοῦ ἀφιερώνω τὴν ὕπαρξή μου μὲ χαρά,
Χριστέ μου ἀγαπημένε, πάντα Σ' ἀγαπῷ.
Ἀγάπησες ἐμένα πρῶτα, ἀδύνατος ἔστω ἐγώ,
στὸν σταυρὸ θυσίασες τὸν ἑαυτό Σου τὸν τόσο ἀκριβό.
Ἀνέμεινες τὰ ὄνειδα καὶ τὸν χλευασμό,
Χριστέ μου ἀγαπημένε, πάντα Σ' ἀγαπῷ.
Κάθε ἀνάσα μου ἀπὸ Σένα ἀντλῷ,
πιστὸς μέχρι τέλους, πάντα θὰ Σὲ ἀκολουθῷ.
Καὶ ὅταν στὴ στιγμὴ τοῦ τέλους φτάσω ἐγώ,
Χριστέ μου ἀγαπημένε, πάντα Σ' ἀγαπῷ.
Καὶ ὅταν μὲ καλέσῃς κοντά Σου νά 'ρθῷ,
ντυμένος μὲ τὴ δόξα Σου στὸν οὐρανό,
μὲ ἀνείπωτη χαρὰ θὰ ψάλλω ἐγώ,
Χριστέ μου ἀγαπημένε, πάντα Σ' ἀγαπῷ.
Ὁ Θεὸς μαζί μας.
π. Βαρλαὰμ Μετεωρίτης
Ποιος είναι ο καλύτερος δάσκαλος;
–Τα Βάσανα.
Και ο χειρότερος δάσκαλος;
– Η ευχαρίστηση.
Ποια είναι η πιο σπάνια δεξιότητα;
– Η ικανότητα να δίνεις.
Καλύτερη δεξιότητα;
– Η ικανότητα να συγχωρείς.
Ποια είναι η πιο δύσκολη δεξιότητα;
– Η ικανότητα να είσαι σιωπηλός.
Ποια είναι η πιο σημαντική δεξιότητα;
– Η ικανότητα να ρωτάς.
Ποια είναι η πιο απαραίτητη δεξιότητα;
– Η ικανότητα ακρόασης.
Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος αγώνας;
– Ο φανατικός.
Ποια είναι η πιο δυσάρεστη συνήθεια;
– Η διάθεση για λογομαχία.
Ποιο άτομο είναι το πιο αδύναμο;
– Όποιος νιώθει πιο δυνατός.
Ποιος είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος;
– Αυτή που ακολουθεί την καρδιά του.
Ποια κατάσταση είναι η πιο επικίνδυνη;
– Προσκόλληση στο φυσικό σώμα
Ποιος είναι ο πιο φτωχός;
– Οποιος αγαπά τα χρήματα περισσότερο.
Ποιος είναι πιο κοντά στον Θεό;
– Ο ελεήμων.
Ποιος είναι ο πιο αδύναμος;
– Αυτός που νικά τους άλλους.
Ποιος είναι ο πιο δυνατός;
– Αυτός ποιος νικά τον εαυτό του.
Πώς να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα;
– Με ευχαρίστηση.
Και τα βάσανα;
– Με υπομονή.
Ποιο είναι το σημάδι μιας υγιούς ψυχής;
– Πίστη.
Ποιο είναι το σημάδι μιας άρρωστης ψυχής;
– Απελπισία.
Ποια είναι τα σημάδια των λανθασμένων ενεργειών;
– Ερεθισμός.
Ποια είναι τα σημάδια των καλών πράξεων;
– Πνευματική ηρεμία.
_Απαντήσεις του Αγιορείτη Μοναχού Συμεών στα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου._
.jpg)
"Οι πελαργοί, όταν ο γονιός τους γυμνωθεί τελείως από τα φτερά, επειδή όταν γεράσει, αρχίζουν και πέφτουν, τον βάζουν ανάμεσά τους και τον ζεσταίνουν με τα δικά τους φτερά. Και του ετοιμάζουν άφθονο φαγητό, και τον βοηθούν όσο είναι δυνατόν όταν πρέπει να πετάξει, σηκώνοντάς τον απαλά, με τη φτερούγα τους, πότε ο ένας εκ δεξιών και πότε ο άλλος εξ αριστερών. Και τούτο είναι πασίγνωστο, ώστε μερικοί και την ανταπόδοση των ευεργεσιών να την ονομάζουν "αντιπελάργωση".
Μέγας Βασίλειος